Σαν πιο αιχμηρό να ήταν σήμερα το φως
σαν να επαίρονταν λιγάκι παραπάνω.
έλεγα, θα 'ναι ιδέα μου
μα κι ο καθρέφτης σαν πιο έντονα να ψεύδονταν κι αυτός.

Άνοιξα το παράθυρο του κήπου
και ένιωσα τα αρώματα λιγάκι πιο θλιμμένα
έτσι, βεβαίωσα κάθε φρικτή υποψία.
κοίτα να δεις
απόρησα
πέρασε, κιόλας, ένας χρόνος
πάλι άνοιξη.

Ας είμαστε ειλικρινείς.
Δεν επιστρέφεται το φως
μην το ξοδεύουμε άδικα, λοιπόν
και ασυλλόγιστα
δεν είναι ανάγκη, άλλωστε
να σβήσουν όλα τα σκοτάδια-
κι ούτε πρέπει
πρέπει να μείνουν κάποια μέσα μας.
πώς θα επιζήσουμε;