Πόσο βαθύ το ράγισμα στα μάτια σου
υπό λανθάνουσα μορφή
μα, σ' αποδίδει αλάνθαστα
σ' άριστο χρόνο.

Πόσο βαθύ το ράγισμα στα μάτια σου
αφή, που τρέμει στην υπόνοια
γδαρμένος ήχος
που δε σ' άγγιξε ποτέ
φθαρμένος στίχος.

Πόσο βαθύ το ράγισμα στα μάτια σου
σε παραισθήσεις
τις σιωπές σου μεταφράζει.
σε σπάει σε χίλιους ουρανούς
που ψεύδονται
σαν ένας.

Αλλοιωμένος ο αέρας στο δωμάτιο
το φως ετοιμοθάνατο
παγώνει, πάνω μου
χλωμιάζει.

Απόκοσμη η άνοιξη, και φέτος.
παραίσθηση
θανάτου.