Monday, May 24, 2010

Αργά περπάτα
ίσα να ακούς να ανασαίνουν οι ίλιγγοι
ίσα να ακούς τα παιδικά σεντόνια να στρεσσάρουν.
Περπάτα αργά
λες και υπήρχες πάντοτε
και άσε στο άπειρο να πέσουν οι παλμοί.

Ας ήρθες, πια, σε ηλικία πυγμής·
για λίγη αδυναμία
υπάρχει πάντα χώρος.

1 comment:

Α.ΔΣΣΣΔΦΣ said...

Ποσο οικίο μου μοιαζει το γραψιμο σου... Ανάλαφρο, μα βέβαιο και ηχηρό. Καλη συνέχεια..