Μπερδεύτηκαν του ύπνου μου οι χορδές
κι άργησα να καταλάβω το μίσχο της αγάπης σου.
έσπασε το ξημέρωμα, κι έμεινε ο ουρανός υγρός
μαζί μου να σ' αναζητά, αργά το βράδυ
όσο κοιμούνται οι πεταλούδες στα κλεφτά.
λάθος, βέβαια, που σε ψάχνω στο σκοτάδι
μα, δεν θα το αντιληφθώ
πριν να μ' αγγίξει ο ήλιος
και δω πως δεν υπάρχει φως, μακριά σου
μονάχα θάλασσα άλιωτη
να σβήνει την φωτιά μου.