Προφητική έκσταση δηλώνεις
και το ρίγος σου συθέμελα ταράζει τα λιμνάζοντα νερά
έλη της προτροπής των ανθρώπων στην επιβίωση
καθώς κραίνει το αμίλητο νερό τους, σ' ονειρώξεις μυστικές
σ' εξοφλήσεις της ανθρώπινης αιδούς
σε σκοταδικό έρωτα πυρός και γης, στ' ανθρώπινο μυαλό.

Ο ειρωνικός βηματισμός σου χαράζει την πλακόστρωτη σιωπή
έκοψες τον πλακούντα σου νωρίς, της ντροπής τον φόβο
γι' αυτό, μονάχος περιφέρεσαι, σε βρώμικα πλακάκια
μήτρα της δύναμής σου η αυτοτέλεια, κι αδυναμία η οργή σου
μα δεν φθίνεις
πάλι, γυρνάς στην πατρική υπόγα
κάτω απ' την παράνοια μιας ζωής
που εγκατέλειψες, πριν σε προλάβει.